Ben köyde doğup büyüdüm. 1988 Şubat'ında doğmuşum ama (neden böyle yaptıklarına dair net cevap alamadım) Ağustos'ta nüfusa kaydettirmişler. O yüzden resmî doğum günüm ile gerçek doğum günüm farklıdır benim. Ben kendimi hep doğduğum köylü zannederdim meğer değilmişim. Babam vazife icabı oradaymış. Köylüler de bizi o kadar benimsemiş ki kendimizi hiç yabancı hissetmemişiz. "Hacı Dayım" vardı benim ben onu oradan taşınana kadar gerçek dayım sanmışım. 8-9 yaşıma kadar (ilkokul 3. sınıfın yarı yıl tatilinde taşındık) orada yaşadık, sonrasında köyden farkı olmayan bir ilçeye taşındık.

Bulunduğumuz köy öyle çok kentten uzak bir yer değildi ama köye yeni bir araba geldi mi koşar yan camından kilometre ibresinin kaçı gösterdiğine bakardık. O zamanlar bizim bildiğimiz tüm arabalarda bu ibre 180 km/h ile sınırlıydı. Ancak yeni yeni çıkan arabalarda artık 200 falan da vardı. Biz de böyle arabaları görünce "Off oğlum baksana 200 basıyor bu!" derdik. İngilizce eğitimi falan da almamıştık o zamanlar ama köye gelen bir arabayı herhalde kulaktan dolma bilgilerle olsa gerek "Hunday Akkent" diye bilirdik. "Akkent" olsa bizim dilimize daha yakın olmaz mıydı ki?

Çocukluk zamanından beri vardır arabanın kaç bastığı merakı değil mi? Tabii yaşımız ilerledikçe öğrendik ki 180 yazması arabanın 180 basabildiği anlamına gelmiyormuş. Ben bu yaşımda bir bilgi daha öğrendim ki lastiklerin üzerinde de o lastiğin maksimum kaç km hıza dayanıklı olduğu bilgisi yer almaktaymış.


Lastiklerin üzerinde çap bilgisinden sonra yazan tek harfler o lastiğin kaç km hıza dayanıklı olduğu hakkında bilgi veriyor bizlere.

P: 150
Q: 160
R: 170
S: 180
T: 190
H: 210
V: 240
W: 270
ve 
Y: 300 km'lik hıza dayanıklı anlamına geliyor.

Ben aşağı inip bakmadım arabaya ama muhtemelen standart binek araçlarda bu harf T veya H'dir. Müsait bir vaktinizde bakmak faydalı olabilir. Ben de bakıp buraya yorum olarak yazacağım. Sizler de arabanızın marka modelini yazarak lastik üzerindeki ibareleri buraya yazın da herkes bilgilensin lütfen.

Bizler de çocuklarımızı küçük yaşlarda eğitmek için elimizden geleni yapıyoruz. Kimisi çocuğunu daha bebekken İngilizce kursuna gönderiyor, kimisi de keman kursuna. Kimisi çocuğum dinini, diyanetini bellesin diye Kur'ân-ı Kerîm kursuna gönderiyor, kimisi de at binmeye. Bu örnekler çoğaltılabilir. Herkes, çocuğunu nasıl yetiştirmek istiyorsa o alana ağırlık veriyor. Herkesin amacı tek; ağacı yaşken eğmek, kütüğü yontmak.

Buna farklı açıdan da bakabiliriz. Japonya'daki eğitim sisteminde çocuklar kendi okullarını kendileri temizliyor. Ancak bizim ülkemize böyle bir sistem gelse yer yerinden oynar. Benim çocuğuma kimse temizlik yaptıramazcılar türer hemen! İşte Japonlar küçükken bu kültürle yetiştikleri için Dünya Kupası'nda stadı tertemiz bırakıyorlar; İzmir Kordon'da sahili temizliyorlar. Bizde ise çöpçüler işsiz kalmasın mantığıyla yere çöp atan adamlar var işte!

Japonların sistemini uygulayan bazı öğrenci yurtları biliyorum ülkemizde. Oralarda da hademe yok ve yurtta kalan öğrenciler temizliği kendileri yapıyorlar. En iyi temizliğin kirletmemek olduğu bilincinde yetişiyorlar. Şimdi şöyle bir sahne hayal edin. Ana haber bültenini izleyen "ilerici" bir adam önce Japonların sisteminden bahsedilen haberi izliyor ve takdir ediyor adamları; ardından ise Türkiye'deki bahsettiğim yurtlarda öğrencilere temizlik yaptırıldığını anlatan haberi izliyor ve tenkit ediyor. Sizce bu adamı ne demeli? İkiyüzlü hafif mi kalır; ağır mı kaçar?

Yine atladık daldan dala! Sizin çocuk yaşlardan kazandığınız bir beceri var mı? Benim yok mesela. Ben dümdüz bir adamım. Bazen düşünürüm de gerçekten dümdüz adamım ben ya hu! Ne bir mesleğim (meslek ile iş kavramlarının ayrımına varalım lütfen) var, ne bir zanaatım var, ne bir sanat dalında becerim var. Siz de benim gibi dümdüz bir insan mısınız; yoksa bir hezarfen misiniz?

Read Aabishkar Wagle's answer to What are some amazing facts about your country? on Quora

• Budizm'in kurucusu Gautam Buddha doğma büyüme Nepalli imiş. Hem de içinden, evet.