Hepimiz birer engelli adayıyız. Başımıza nelerin geleceğini bilemiyoruz. Bir dakika öncesi ile bir dakika sonrası arasında nelerin değişeceğini kimse bilemez. O yüzden engelli bireylere hayatın her alanında daha çok şans verip; pozitif ayrımcılıklar uygulamamız gerekiyor.
Konuya böyle giriş yapmamın elbette bir nedeni var. Geçenlerde Quora'da aşağıdaki cevabı görüp yer imlerime eklemiştim. Sorunun Türkçe'si şöyle: "Bugün gördüğün en iyi şey neydi?"
Adya Shukla isimli Hintli bir vatandaş buna cevap olarak Max Store isimli mağazada karşılaştığı işitme engellileri ve onlara bu şansın verilmesini yazmış.
Bu cevabı görmeden önce ben de benzer bir olaya şahit olmuştum. O yüzden de bunu yazarım diye yer imlerime eklemiştim. Ben de yıllık izin dolayısıyla bayram öncesi Afyon'a gitmiştim. Oradayken yazdığım şu 3 yazıya da göz atabilirsiniz:
- "Ben Lisedeyken..."
- Müşteri Memnuniyetinde Son Nokta: Bülent Dağlı Kestane Şekeri
- İmaret'in Gölgesinde Kalan 40 Direkli Camii
Afyon'dayken yerel zincir marketlerden bir tanesi olan Söz Toplu Tüketim Mağazaları'nın Ambaryolu'ndaki şubesine uğramıştım. Ramazan Ayı olduğu için biz eşimle niyetliydik ancak bizim afacan Kayra Eymen, Çilekli Link diye tutturmuştu. İçecek bölümünde Çilekli Link'i bulduk ancak en üst rafta ve kolisi açılmamış şekilde duruyordu. Başkasının işine müdahale etmeyelim düşüncesiyle bir görevli aramaya başladık. Tam arka rafta Adya Shukla'nın örnek olarak kullandığı fotoğrafta olduğu gibi bir beyefendi harıl harıl çalışıyordu.
 |
| Temsilidir. |
Önce gayet duyabileceği bir ses tonuyla "Bakabilir misiniz?" dedim. Hiç istifini bozmayınca "Pardon!" diyerek biraz sesimi yükselttim. En sonunda da "Beyefendi bakar mısınız?!" diye biraz daha yüksek sesle bağırdım ancak adam oralı bile olmadı. Orada bulunanlar bir adama bir bana bakıyordu. O sırada eşim uyardı hemen "Duymuyor olabilir..." diye. Öyle deyince hatamı anladım. Sürekli oradan alışveriş yapan birisi de işitme engelli olduğunu söyleyince çok üzüldüm kendimce bağırdığıma.
Düşününce ne kadar da sabırsız insanlarız. Saniyeler içinde işin aslını bilmeden birileri hakkında hüküm verebiliyoruz. Benim bağırdığımı duymadı belki ama ben çok üzüldüm; çok pişman oldum. Bu tarz bir pişmanlığı 2. defa yaşıyorum. Başka bir yazımda diğerini de yazarım.
İşin garip tarafı aynı konudan ben de muzdaribim. Doğuştan kulak zarlarım delik ve işitme kaybım var. İşitme cihazı kullanıyorum. Kullandığım cihaz kulak içi ve günlük hayatıma herhangi bir olumsuz etkisi yok. Bazı aşırı sessiz konuşan kişiler hariç herkesle güzel güzel anlaşabiliyorum. Bugünüme şükürler olsun.
Dedim ya hepimiz engelli adayıyız; o yüzden bütün engellilere sevgiden çok saygı göstermeliyiz. Söz Market'i de buradan tebrik ediyorum böyle arkadaşlara imkan tanıdığı için. Bu arkadaşlar kâlleriyle (SÖZleriyle) değil ama hâlleriyle Söz'e çok şey katarlar.
İnsan bilmeden istemeden yanılabiliyor bazen Recep Hilmi Bey. Dediğiniz gibi hepimiz birer engelli adayıyız. Bu kardeşlerimize de her yerde her ortamda her insan gibi esit fırsatlar sunulmalı. Emeginize saglik.
YanıtlaSilÇok haklısınız Yıldız Hanım. Yorumunuz için çok teşekkür ederim...
SilBu konuya devletin ve tüm toplumun özel önem vermesi gerekir.Güzel bir paylaşım.
YanıtlaSilÇok haklısınız. Yapılan bazı şeyler var ama yetersiz...
SilEngelliler ile ilgili olarak, toplumsal bilincin ve tüm yaşam alanlarının buna göre düzenlenmesi gerekiyor. Söylendiği gibi, hepimiz birer engelli adayıyız. Öyle bile olmasa insanız.
YanıtlaSilMüsaadenle, "Budala" da geçen bir cümleyle bitireyim: "İnsan önünden geçtiği bir ağacı görebildiği için mutlu olmamasına şaşırıyorum"
Çok güzel bir sözmüş. Hep mutlu olup hem de şükretmeliyiz Kitaplara Kaçanlar...
SilHalleriyle söze çok şey katmak, karşıdaki kişiye birçok şey öğretiyor. Bir bakış veya bir an insana insan olduğunu hatırlatıyor. Hepimiz farklı zorluklar içerisindeyiz. Toplum birbiriyle bir bütün olarak yaşamayı bilse ne güzel olur her şey. Düşündürücü bir yazıydı.
YanıtlaSilTek eksiğimiz empati. Empati olmayınca saygı, sevgi, birlik - beraberlik de olmuyor maalesef Mustafa Bey...
SilMerhabalar,
YanıtlaSilBilerek isteyerek yaptığınız bişey değil sonuçta ama burda çıkaracağımız ders biraz daha sabırlı davranmak ve bunun gibi durumlarla karşılaşabileceğimizi düşünmek.
Aynen öyle Çocuklu Hayat...
SilÇok yerinde bir açıklama olmuş. Teşekkürler.
YanıtlaSilBen teşekkür ederim yorumunuz için...
SilHayatta en korktuğum şeydir benim, gerçekten sokakta engelli bir insan gör ünce üzülüyorum, hayat engelsiz bireylere bile zorken...:( galiba tanrı kainatı yaratmamalıydı.
YanıtlaSilVardır her şeyde bir hikmet Sn. BücürükveBEn...
Silİnsan düşünemiyor bazen karşısındakinin durumunu. Hatta başımıza gelse bile anlamıyoruz. Sanki sadece bizim başımıza gelmiş gibi sızlanıp duruyoruz.
YanıtlaSilÇok haklısınız Sn. Müfred...
Silİnsanın yanında eşi olunca böyle bir durumda tepki daha sert oluyor. Eşinin yanındayken seni takmayan biri olursa bu iki kat daha ağrına gider insanın. Tepkin çok doğal hocam. İşin iç yüzünü nereden bileceksin? Ama adamın yanına gidip dürtmek de seçeneklerden biri olmalıymış. Bunu da not ettik. Gün gelir bize de lazım olur.
YanıtlaSilYok biz o evreleri geçtik artık Cem. Bizde çocuk var artık ya bağırmalarımız o yüzden. :) Baba kuvvetlidir misali. :)
SilŞaka bir yana öyle sinirlenme olmadı da sadece daha çok bağırdım duyması için. Dürtmek aklımıza gelmedi belki de o kadar vakit bile geçmedi.
Özellikle devletin sonra da bizlerin bu konuya özen göstermesi gerekiyor. Ama biz değil destek olmak üzerine bir de köstek olup yaşamlarını daha da zorlaştırıyoruz.
YanıtlaSilMaalesef öyle Ali. :(
SilÜzülmek yetmiyor, engelli bireyler çalıştıklarında, topluma katıldıklarında mutlu oluyorlar. Yoksa kimsenin acımalarına ihtiyaçları yok.
YanıtlaSilÇok doğru söylediniz Sn. Mutlueller...
SilElinize sağlık güzel bir yazı olmuş
YanıtlaSilTeşekkürler Osman Bey...
Sil