Evliyâya Kim Bakarsa Kalp Gözüyle Serserî

Geçen haftalarda bir sohbet esnâsında okundu bu şiir. Okuyan hocamız "bir divân şairi" dedi şiirin sahibi için. Ben hemen o anda Google Amcama Sordum ve  "İmâm-ı Rabbânî" yazıyordu şiir sahibi olarak. Neyse notumu aldım o anda ve yazmak şimdiye nasip oldu. Buyurun siz de nasiplenin bu güzel şiirden:

Bazı paylaşımlarda İmâm-ı Rabbânî Hazretleri'nin Yûsuf-u Berkî'ye yazdığı 230. mektubun içinde geçiyormuş gibi yansıtılmış tercümelere ancak elimdeki Fazîlet Neşriyât tarafından basılan orijinal Mektûbât'ta göremedim o şiiri. Kim yazdıysa Allah râzı olsun. Biz yazımıza devam edelim.

Şiirin Türkçe'den Türkçe'ye tercümesi şöyle:

"Allâh'ın velî kullarına kafamızdaki göz ile bakarsak bu bir ahmaklıktır. Öyle bakan kişi göremez, adeta bir ölü gibidir; diri değildir. 

Allâh'ın velî kulları candır. O yüzden onlara can gözüyle, kalp gözüyle bakılmalıdır ki zaten o gözle bakabilenler o mürşidlere mürîd olabilirler."

Öyle bir devirde yaşıyoruz ki herkes her konuda allâme-i cihân âdeta. Din konusunda da öyle. İnsanları cemaatten uzaklaştırmak için her yolu deniyorlar. "Ne gerek var aracıya. Direkt Allah ile senin aranda olan şey bu din" diyorlar. Bunu diyen ahmaklar ufacık bir dünya menfaati için ise araya bir sürü torpil koyarken o minicik akıllarını çalıştırmıyorlar ama. 

Yine öyle bir devirde yaşıyoruz ki dine, İslâm'a, peygambere, evliyâya, kitaba, hâşâ Allâh'a küfürler ediliyor. Mâneviyâttan uzaklaşılması için yapılmayan işler yok. Bu bütün dünyâda da böyle ülkemizde de böyle ancak ülkemizde bu tarz faaliyetler hiç ummadığımız şekillerde alttan alttan yapılıyor. Ak dediklerimiz kara çıkabiliyor bu konularda. Rabbim muhafaza etsin bizleri. 

Arkalarından arlanmadan tartışmalar yapılan Osmanlı padişahları "bir velîye bende" olmak için neler neler yapmışlar. Onlar can gözleriyle bakmışlar her dâim. Bunun için verilebilecek örneklerden bir tanesi Yavuz Sultan Selîm Han'ın şu şiiridir:

"Pâdişâh-ı âlem olmak bir kuru kavgâ imiş

Bir velîye bende olmak cümleden a’lâ imiş."

Sanırım tercümeye gerek yok. Buradaki "bende", "kul, köle" demektir. Hani şu kendimizi tanıtırken kullandığımız "bendeniz" var ya işte oradaki "bende." Bu tarz yazılarım için ise Dilim Dilim Türkçe blogumu takip edebilirsiniz.

Evliyâya hürmet etmemiz gerektiği ile ilgili çok fazla örnek vermemiz mümkün. Ben hem konumuzun başındaki şiirin okunduğu hem de Fâtih Sultan Mehmet Hazretleri'nin Ebu'l Vefa Hazretleri ile olan diyalogunun anlatıldığı videoyu sizlerle paylaşarak yazımı sonlandırmak istiyorum: